तिम्रो मेरो प्रेम् कहानी लेखुँ कि नलेखुँ
आँसु झर्ने जिन्दगानी लेखुँ कि नलेखुँ
दिन् त तिम्रै याद् मा बित्छ अनिदो भो रात
सधैँ भिज्ने भो सिरानी लेखुँ कि नलेखुँ
पानी पर्दा सम्झेँ आज निथ्रुक्कै भिजेको
सोह्र वर्षे त्यो जवानी लेखुँ कि नलेखुँ
माया भन्ने देखिँदैन छाप बस्छ मनमा
तिम्ले छोड्या क्यै निशानी लेखुँ कि नलेखुँ
जति टाढा उति माया गाढा हुन्छ भन्थे
खिल बिझेको त्यो जमानी लेखुँ कि नलेखुँ ।
२०६८-०७-२०,११:५५ बजे
आनन्द श्रेष्ठ
ललितपुर् नेपाल
No comments:
Post a Comment